ADD SOME TEXT THROUGH CUSTOMIZER
ADD SOME TEXT THROUGH CUSTOMIZER

Hoe Kondanani Mijn Hart veroverde

Toen ik enige jaren geleden voor de eerste keer naar Malawi zou gaan, kwam ik toevallig het boek “Mother of Malawi” tegen, het verhaal van de Nederlandse Annie Terpstra, die in de negentiger jaren Kondanani Children’s Village oprichtte, een kinderhuis in Malawi. Ik werd enorm gegrepen door het verhaal en wilde het kinderhuis heel graag bezoeken maar was teleurgesteld dat dat gedurende die zaken reis niet lukte. Kondanani Children’s Village te bezoeken.

 

Malawi is een land dat je pakt. Dit prachtige land, de ontzettend vriendelijke mensen, de armoede, die eigenlijk niet nodig is, de corruptie. Toen ik afgelopen winter weer naar Malawi ging, was ik de naam van het kinderhuis eigenlijk vergeten en leek het dus weer niet mogelijk om het te bezoeken. Wat schetste mijn verbazing toen ik naar ons hotel reed en even voor het hotel een pijl naar het Kondanani Children’s Village zag en het kwartje viel! Laat me eruit, riep ik tegen de taxi chauffeur, en ik liep de paar honderd meter naar het hek. Vrolijke kinderen alom, die super nieuwsgierig waren naar deze onbekende bezoeker. Toen ik vertelde dat ik uit Nederland kwam, stonden ze erop “Mommy” Annie te wekken: ze zou mij vast willen ontmoeten.

 

Een elegante, slanke dame trad mij tegemoet. Ze liep wel wat moeilijk, ze bleek een hernia te hebben, maar ze was heel vrolijk en blij mij te ontmoeten. Ze leidde mij rond door het dorpje, dat er buitengewoon vrolijk en fris uit zag. Met overal huisjes, 4 schooltjes, een kinder kliniek en een boerderij. In heel Malawi had ik nog nooit zo’n gezellige en vrolijke, opgeruimde plek meegemaakt.

 

Annie vertelde hoe zij weliswaar veel deden om zelf voorzienend te zijn, maar dat er nog altijd fondsen van buitenaf nodig waren om de 150 kinderen te kunnen huisvesten, voeden en opleiden. En dat het soms zelfs in hun nadeel spreekt dat het er allemaal zo goed verzorgd uit ziet: potentiele donoren denken dan dat er geen geld nodig is. En ondanks dat er een grote donor door faillissement was weggevallen, was Annie toch een kinderziekenhuis begonnen. 60 vrolijk gekleurde bedjes wachten op kindjes tussen 0 en 5, die die door simpele aandoeningen als diarree of longontsteking dodelijk ziek kunnen worden.

Mijn hart sprong open voor deze kinderen en voor deze vrouw. Voor het lieve vrolijke personeel, voor de kinderen, waarvan sommigen het al tot de universiteit hadden geschopt. Hier wilde ik graag een bijdrage aan leveren. Annie vroeg mij om het Nederlandse bestuur van de stichting over te willen nemen met een nieuw team, om de fondsenwerving op orde te krijgen.

 

Inmiddels zijn we een half jaar verder, heeft de Corona crisis ook in Malawi toegeslagen met negatieve gevolgen voor de inkomsten. Ook is Annie tijdelijk gerepatrieerd naar Nederland vanwege de steeds meer belemmerende hernia en andere kleine gezondheids issues. Die op fantastische wijze verholpen zijn in het MCH en ook door @Tim Meijer van het @DOET in Alkmaar: implantaten zodat zij weer gewoon en pijnloos kan eten!  Annie kan er volgens haarzelf weer 10 jaar tegenaan om haar levenswerk verder te brengen en kan niet wachten om terug te keren naar Malawi.

 

Ik heb enorme bewondering voor Annie. Voor haar doorzettingsvermogen haar liefde voor de kinderen, het gevoel voor excellentie, haar zakelijke aanpak om inkomsten te genereren. Ik ben er trots op te mogen helpen met de fundraising. Hoe geweldig zou het zijn als het kinderziekenhuis op 1 Januari open zou kunnen gaan en er kinderlevens gered gaan worden!

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *